پیشنهاد می کنم بانکها به جای جایزه های رنگارنگ، وام های طولانی مدت و صد درصد قرض الحسنه جایزه بدن.
فرض کنیم بانک به تعداد زیادی وام صددرصد قرض الحسنه و طولانی مدت
(مثلا پنج ساله) به مشتریان خودش بده (بدون سود، کارمزد یا هر اسم دیگری).
حالا می تونه حساب کنه اگه این وامها رو به روش معمولی (با احتساب
کارمزد) میداد چقدر سود می کرد. می ببینیم اگه تعداد وامها را جوری
تنظیم کنه که سود فرضی اونا معادل مقدار جایزه ای که هر ساله می ده باشه،
می تونه به جای اینهمه جایزه رنگارنگ (که فقط تعداد کمی از آنها قلمبه!
هستند)، به تعداد زیادی وام صددرصد قرض الحسنه بده و گره از کار خیلی ها
باز کنه و ظاهرا به هدف خودش یعنی "قرض الحسنه" هم عمل کرده باشه.
تا حالا دقت کردید این مشتری ها هستند که به بانک "قرض الحسنه" (قرض دادن بدون هیچ چشمداشت) می دن نه بانکها !!!
