دنیای رنگارنگ

عدسیتا به حال عدسی عیال واری خورده اید!یادش بخیر،نه نفر بودیم با پدر ومادر می شدیم یازده نفر درست به

اندازه ی یک تیم فوتبال ،.معمولا"موقعی که عدسی داشتیم دو تشت روحی متوسط سر سفره حاضر بود یکی

برایپدر ومادر وفرزندان بزرگ خانواده وتشت دیگر برای ما بچه هایی که هنوز به سن عقلانیت نرسیده بودیم. تا

حالا خوردن جوجه مرغابیها را درتشتک تریت دیده اید !همان طور. با این تفاوت که به جای نوک مرغابیها چهار

انگشت ما تا انتهای انگشت شست ما به رنگ عدسی درامده بود .وته ظرف را نیز باکنار انگشت اشاره پاک می

کردیم و لیس می زدیم.ونیازی به شستن ظرف نبود زیرا ما کار را برای ننه وخواهرهای بزرگتراسانتر کرده بودیم

یادم هست اخرین عدسی را که خوردیم ،داشتیم از سر سفره پا می شدیم که یک دفعه سفیر خمسه خمسه

وخمپاره 120وشکستن دیوار صوتی توسط جتها ، همه چیز را به فراموشی سپرد .یادش بخیر ..........


از سری یادداشتهای شبق